ตอนที่ 2

โถกเถกวิเศษจริง

                 เริ่มต้นของเช้าวันใหม่ แสงอรุณเบิกฟ้าแสงสีทองเหลืองอร่ามสาดส่องผ่านช่องเล็กๆ อยู่หน้าบ้านของปู่          หมู๋มีหลานเป็นเป็นเด็กช่างถามและช่างสังเกต  เสียงเรียกปู่ ปู่ครับ ปู่ครับ ดังแว้วมาแต่ไกลพร้อมกับเสียงวิ่ง            บนบ้านลงบันไดอย่างรวดเร็วของฝีเท้าเล็กๆ เสียงอย่างนี้ไม่ใช่เสียงของคนอื่นไกลที่ไหนเลยนอกจากเสียง              ของน้องนัทหลนคนเดียวที่ปู่หมู๋รักมากที่สุด น้องนัทใส่รองเท้าเสร็จก็วิ่งพุ่งตรงไปหาปู่หมู๋อย่างรวดเร็ว เพราะ            ปู่หมู๋กับน้องนัทไว้ว่าจะทำของเล่นให้กับน้องนัท 1 อย่าง พอน้องนัทไปถึงก็ทวงถามสัญญากับปู่หมู๋อย่างเร็ว
                        นัท : "ปู่ครับ ไหนของเล่นที่หลานบอกให้ปู่ทำให้ 1 อย่าง ปู่ทำอะไรให้นัทหรอครับ"
                        ปู่หมู่ : "นั่นไง ของเล่นของหลาน"
                        นัท : "ไหนครับปู่ หลานเห็นแต่ลำไม้ไผ่ที่ที่ไม่ยาวมากสองลำ ปู่ยังไม่ทำให้หลานเลย"
                        ปู่หมู๋ : "ปู่ทำแล้ว หลานเห็นท่อนไม้เล็กๆที่ปู่เอาใส่ในลำไม้ไผ่นั้นไหม ปู่เอาไว้ให้หลานเหยียบ มัน             เป็นไม้วิเศษช่วยให้เราเดินได้ไกลและเราก็ไม่ต้องเหยียบดินด้วย"
                        นัท : "โฮ๋ ไม้ไผ่นี้มีประโยชน์จริงๆ  แล้วมันเล่อนยังไงหรอปู่"
                        ปู่หมู๋ : มาเดี๋ยวปู่สอนเล่น หลานก็แค่ขึ้นไปเหยียบบนไม้ที่ปู่ทำไว้ทั้งสองข้าง แล้วปู่จะคอยพยุงข้าง             หลังหลาน ให้หลานพยุงตัวแล้วเดินได้เสียก่อนปู่ถึงจะปล่อยหลานแล้วให้หลานนั้นเดินเอง"
                        นัท : "ปู่ครับลองปล่อยนัทซิครับ นัทจะเดินเอง" แล้วปู่ก็ปล่อยให้น้องนัทเดินเอง
               นัทเมื่อเล่นได้แล้วก็รู้สึกเพลิดเพลินไปกับของเล่นใหม่ที่ปู่ทำให้ใบหน้าของน้งนัทย้มบานเหมือนกับได้ของ          ขวัญชิ้นใหญ่มาก นัทเล่นของเล่นที่ปู่ทำให้อย่างมีความสุข ปู่หมู๋ผู้ทำของเล่นให้หลานก็มีความสุขไปด้วย              มองไปที่พื้นกลับเห็นรองรอยแห่งความสุขของหลานตนเอง แล้วน้องนัทก็หยุดเล่นแล้วบอกกับปู่ว่า "ปู่ครับ              นัทจะไปชวนนุ่นมาเล่นด้วยกัน นัทฝากของเล่นก่อนนะปู่" นัทวิ่งไปหานุน บ้านองนุ่นอยู่ถัดจากบ้านของปู่หมู่          ไป 4 หลัง เสียงนัทตะโกนเรียกนุ่นอย่างดัง "นุ่น นุ่น นุ่น ป่ะไปเล่นของเล่นใหม่กับนัท ปู่ทำให้ นะนุ่นนะ เดี๋ยว          นัทจะสอน สนุกนะนุ่น จริงๆ" นุ่นเด็กหญิงหน้ารักเป็นเพื่อนกับนัท นุ่นสูง 100 เซนติเมตร เมื่อได้ยินนัทพูดว่า          สนุกก็ไปเล่นด้วย นัทบอกวิธีการเล่นให้นุ่นฟังแล้วให้นุ่นทำาม นัทและนุ่นก็เล่นอย่างมีความสุข "ไม่น่าเชื่อว่า          แค่ไม้ไผ่แค่สองลำเป็นของเล่นที่สนุกได้ด้วน วันหลังจะให้ปู่ทำอย่างอื่นให้ดีกว่าจะได้ชวนเพื่อนคนอื่นมาเล่น            ด้วย เย้! เย้! เย้! ดีใจจังเลย






                                                                                                                                  อุไร     ลักขณา