ภารกิจที่ 3/1

รูปแบบงานเขียนประเภทบันเทิงคดี

          รูปแบบงานเขียนบันเทิงคดีที่เลือก

                 เล่าในแบบที่ตนเองถนัด คือ "เรื่องสั้น" ที่เลือกเรื่องสั้น เพราะชอบงานเขียนประเภทนี้มาก เป็นเรื่องที่เล่าอย่างสั้นๆ มีขนาดความยาวของเรื่องที่ไม่กำหนดตายตัว มีการใช้คำไม่มากนัก โครงเรื่องก็ต้องไม่มีความซับซ้อนจนเกินไป สามารถอ่านจบได้ในเวลาอันสั้น

                 เล่าในแบบที่ตนเองมีความรู้ คือ "เรื่องที่ตนเองได้อ่านมา" เพราะชอบที่เป็นรูปแบบงานเขียนแบบการบรรยาย การพรรณนา และบทสนทนา การอธิบายรายละเอียด การใช้สำนวนโวหารที่สร้างบรรยากาศและจินตภาพทำให้ผู้อ่านสามารถสัมผัสอารมณ์ และความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร

                  เล่าในรูปแบบที่ตนเองสนใจ คือ "วิถีชีวิต/ผู้คน" เพราะเราทุกคนยอมมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน สามารถอธิบายรายละเอียด การใช้สำนวนโวหารที่สร้างบรรยากาศและจินตภาพได้ซึ่งทำให้ผู้อ่านชอบและอยากจะอ่านหลายๆเรื่อง เรื่องสั้นจะเป็นเรื่องเล่าสั้นๆ เนื้อหาจะไม่มีความซับซ้อนมากจนเกินไป สามารถอ่านจบเรื่องได้รวดเร็ว ซึ่งในแต่ละเล่มจะประกอบด้วยหลายเรื่องในเล่มเดียวกัน เนื้อหาในแต่ละเรื่องก็จะแตกต่างกันออกไป ที่เลือกงานเขียนประเภทเรื่องสั้นเพราะคิดว่าตนเองถนัดกว่างานเขียนประเภทอื่น เป็นงานเขียนที่ตนเองมีความรู้ และจะเขียนในรูปแบบที่ตนเองสนใจเกี่ยวกับวิถีชีวิตผู้คน โดยการกำหนดตัวละครขึ้นมา

                          นางสาวอุไรวรรณ  แสนเลิง  รหัส 57210403321

                                     ชั้นปีที่  4  หมู่ที่  3  สาขาภาษาไทย

ภารกิจที่ 1

นินทาเพื่อน

เรื่อง วันแห่งความตื่นเต้น

                รุ่งเช้าของวันพฤหัสบดีที่ 6 เป็นวันที่มีความตื่นเต้นและความกลัวไปด้วยกันทั้งสองอย่างหลังจากที่ได้ฟังเพื่อนห้องหนึ่ง ที่ได้เรียนมาแล้ว เพื่อนบางคนเขาบอกว่าถึงกับน้ำตาไหล เป็นเพราะอะไรนั้นดิฉันก็ยังไม่ทราบ จนกระทั้งดิฉันเดินเข้าไปถามเพื่อนว่า “เป็นอะไรหรอ”  เพื่อนก็บอกว่า “วันนี้เรียนกับอาจารย์คนหนึ่งโหดและดุมาก” ซึ่งในวันพรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ห้องสามของเราเรียนกับอาจารย์ท่านนี้

                ในวันรุ่งขึ้นเพื่อนๆก็พากันตื่นเต้นและกลัวกันใหญ่รวมกับดิฉันด้วย จากการตื่นเต้นและความกลัวนั้นทำให้เพื่อนๆและดิฉันมาเรียนแต่เช้าเป็นพิเศษและนั่งรออาจารย์ที่จะเรียนก่อนที่จะถึงเวลาเรียน เป็นวันที่มีความพร้อมหน้าพร้อมตากันแทบทุกคน ซึ่งทุกวิชาหรือเมื่อเทอมที่แล้วเราทุกคนก็จะมาเรียนเร็วบ้าง มาตรงเวลาบ้าง และมาช้าบ้าง และมีเพื่อนอีกคนหนึ่งเขาเดินเข้ามาในห้องเรียน เขาหน้าตาบูดบึ่งเหมือนกับไม่พอใจใครมา ซึ่งเขาก็มีรูปร่างกะทัดรัด ไม่อ้วน ไม่ผอม และไม่ตัวใหญ่ เรามองหน้าเขาแล้วยิ้มให้แต่เขาไม่ยิ้มตอบและยังทำหน้าตาบูดบึ่งเหมือนเดิมจนเราเองคิดว่าเขาโกรธเราหรือเปล่าแล้วเราก็กลับมาคิดว่า “แล้วเราไปทำอะไรให้เราโกรธล่ะ” แต่เราก็คิดไม่ออกว่าเราไปทำอะไรให้เขาโกรธตอนไหน จนกระทั่งอาจารย์เข้ามาสอนเขาก็เริ่มมีท่าทีพูดคุยกับเพื่อนบ้าง ยิ้มบ้าง และหัวเราะบ้าง ทำไมกับเพื่อนคนอื่นเขาพูดด้วยและยิ้มด้วย แต่กับเราไม่เห็นยิ้มเลยทั้งๆที่เรายิ้มให้เขา ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าไม่ชอบเขาเลยในวันนั้นเลย ในวันนั้นดิฉันก็ทำตัวปกติตามเดิมไม่ทำท่าทีว่าโกรธเขาแล้วก็นั่งเรียนกับอาจารย์จนจบคาบเรียน พอเรียนคาบใหม่เราก็พยายามคิดว่าเพื่อนเขาคงไม่ได้โกรธเราหรอก อาจจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องของคนอื่นก็ได้ การเรียนในวันนั้นก็ได้สิ้นสุดลงแต่ฉันก็ยังแอบคิดไม่ได้ว่าเพื่อนโกรธเราหรือไม่ จนกระทั้งวันต่อมาเราก็ยิ้มให้เขาเหมือนเดิมแล้วเพื่อนเขาก็ยิ้มกลับจึงทำให้เราสบายใจและมีความสุขในการเรียน

                การที่เราจะดูเพื่อนที่ภายนอกหรือหน้าตาบูดบึ่ง บางคนเขาอาจจะเป็นอย่างนั้นของเขาก็ได้ บางคนเขาอาจจะโกรธให้ใครมาและอาจจะเป็นเรื่องงานก็ได้ซึ่งเราไม่สามารถดูออกจากภายนอก และการทีเราจะดูว่าเพื่อนโกรธเราหรือไม่นั้นเราต้องดูให้แน่ใจว่าเขาโกรธเราจริงหรือเปล่าไม่ใช่ดูแค่ชั่วโมงเดียว คาบเรียนเดียว หรือวันเดียวเท่านั้น เราต้องดูให้นานๆเพื่อจะได้รู้นิสัยใจคอเขาอย่างแท้จริง

นางสาวอุไรวรรณ   แสนเลิง รหัสนักศึกษา  57210403321 สาขาภาษาไทย ปีที่ 4 หมู่ 3

ภารกิจที่ 2

นินทาตนเอง

เรื่อง ความรัก...

                มนุษย์เราทุกคนเกิดมาย่อมมีความรัก ความรักที่ได้จากพ่อแม่ จากญาติพี่น้อง จากเพื่อน หรือแม้กระทังจากแฟน อาจจะไม่ใช่ความรักที่เราได้จากคนอื่น แต่อาจเป็นความรักที่เรามีให้คนอื่นก็ได้ บางคนอาจจะเป็นความรักระหว่างเพศเดียวกัน ชายรักชาย หญิงรักหญิง ซึ่งมันไม่ได้ผิดเลย ความรักสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเพศทุกวัย ต่างเชื้อชาติ ต่างศาสนา โดยไม่มีขอบเขต และความรักระหว่างหนุ่มสาว ชายหญิง ซึ่งเกิดขึ้นมากที่สุดและเกิดขึ้นกับตัวดิฉัน

                ความรักที่เกิดขึ้นกับตัวดิฉันเองนั้นได้เกิดขึ้นตอนที่ดิฉันอยู่ฉัน ป. 5 เด็กชายผู้หนึ่งชื่อ เบล เขาย้ายมาเรียนตอนอยู่ ป. 5 เทอม 2  เขาเป็นคนที่เรียนหนังสือเก่งเพื่อนๆก็มักจะไปถามเรื่องการบ้านอยู่เสมอ แต่ดิฉันกลับไม่ไปถามเขา เวลาที่คุณครูตรวจการบ้านเราก็มักจะได้คะแนนน้อยกว่าเขาและกลุ่มเพื่อนคนอื่น พอเวลาผ่านไป 1 สัปดาห์ ดิฉันก็ยังไม่ถามการบ้านเขาอยู่ดี จู่ๆวันอังคารของสัปดาห์ที่ 2 เขาก็เดินเข้ามาถามว่า “ชื่ออะไรหรอ ไม่ค่อยเห็นพูด และไม่เห็นเธอถามการบ้านฉันเลย เราก็ตอบเขาไปว่า “จะถามนายทำไมล่ะเราก็ทำได้อยู่นิ” เขาก็ตอบว่า “เธอทำได้อยู่ก็จริง แต่เธอก็ทำถูกบ้างไม่ถูกบ้าง” เลยตอบเขาไปว่า “เราแค่อยากทำเอง ทำด้วยความสามารถของเราเองไม่ใช่ไปลอกการบ้านจากเธอมาแล้วก็ส่ง” เขาตอบเราว่า “เราเข้าใจเธอแล้ว แต่ถ้ามีปัญหาหรือข้อสงสัยในการทำการบ้านข้อไหนก็ถามเราได้นะ” เราก็ตอบเขาว่า “อืม” แล้วเขาก็ถามว่า “แล้วเธอชื่ออะไร” “เราชื่อ ผึ้ง” ความรู้สึกตอนที่ดิฉันพูดกับเขาเสร็จ เขาเป็นคนที่น่าคบเป็นเพื่อน ต่อมาเราสองคนก็เป็นเพื่อนสนิทกันมีเรื่องอะไรก็คุยกันและบอกกันอยู่เสมอแล้วเราก็เริ่มแอบชอบเขขึ้นมาทั้งๆที่เขาไม่รู้ เราก็ทำตัวปกติเหมือนเดิมชวนกันไปเล่น ทำการบ้าน และกลับบ้านด้วยกัน พอขึ้น ป.6 เราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่จนกระทั่งจะปิดเทอม 2 เขาถามเราว่า “ทำไมผึ้งถึงไม่ค่อยพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นล่ะ” เราตอบเขาไปว่า “เราไม่มีเรื่องที่จะคุยเหมือนเพื่อนเขา และกลัวพูดไปแล้วจะไปทำร้ายจิตใจเพื่อน” แล้วเขาก็บอกเราว่า “ปีหน้าเราจะได้ไปเรียนที่อื่นนะ” เราก็ถามเขาว่า “แล้วไปเรียนที่ไหนหรอ” เขาก็ตอบว่า “ที่กรุงเทพฯ” ความรู้สึกของเราตอนนั้นไม่อยากให้เขาไปเลย เพราะเราแอบชอบเขาอยู่และเข้าก็ยังไม่รู้เลยแล้วเราก็เดินทางกับบ้านด้วยกัน ก่อนที่จะเข้าบ้านเรา เขาก็เอากระดาษห่อก้อนอะไรเล็กๆให้เราแล้วเขาก็พูดขึ้นว่า “ตั้งใจเรียนนะ” เราก็เข้าบ้านไป พอถึงประมาณสองทุ่ม เราก็นึกขันได้ว่าเขาให้อะไรเรานะพอเปิดออกดูก็รู้ว่าเป็นลูกอมลูกหัวใจพร้อมกับคำที่เขียนในกระดาษว่า “น่ารัก”  เราก็ได้แต่ยิ้มไม่หุบเลยแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะเขาได้ขึ้นรถไปตั้งแต่ตอนหนึ่งทุ่มแล้ว เรื่องราวของเราสองคนก็จบลงด้วยความรักที่อีกฝ่ายก็ไม่รู้ว่าเราแอบชอบเขา

                เรื่องความรักสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเพศทุกวัยขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะได้ความรักแบบไหน เกิดตอนไหน และเกิดขึ้นกับใคร แต่สำหรับดิฉันความรักที่เกิดขึ้นมันทำให้ดิฉันตั้งใจเรียนและอยากเรียนต่อในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 และชั่งเป็นความรักและความทรงจำที่ดีที่ได้จากเพื่อนคนนี้ และมันก็น่าจดจำจริงๆค่ะ 

          นางสาวอุไรวรรณ  แสนเลิง รหัส 57210403321

          สาขาภาษาไทย ปีที่ 4 หมู่ที่ 3